Als volkshuisvesters werken wij met een volledige, niet-aflatende inzet aan onze missie: het bieden van een thuis voor mensen met een beperkt inkomen of een kwetsbare positie in de Stadsregio Rotterdam.
Dat betekent niet dat er nooit iets misgaat. We zijn een grote organisatie met zo’n 45.000 woningen en natuurlijk lopen onze huurders soms tegen problemen aan. Reparaties die niet goed gaan, klachten die onvoldoende worden opgepakt, huurders die zich door ons niet of onvoldoende gehoord voelen. Dat is onwenselijk, wat de reden ook is. Zo gaan we bij klachten over de staat van onze woningen – bijvoorbeeld over tocht en kou of over schimmel – altijd op zoek naar de oorzaak. Binnen de mogelijkheden die we hebben proberen we vervolgens tot een oplossing te komen.
Zoals dat past bij deze tijd worden discussies of zelfs geschillen die wij met huurders hebben regelmatig breed uitgemeten op social media en zelfs in de pers. De mogelijkheid om via die kanalen in korte tijd grote zichtbaarheid te creëren is in beginsel een groot goed. Zo kun je bij misstanden snel collectieve verontwaardiging en verzet activeren. Maar er zijn ook nadelen. Met een persoonlijk verhaal publiekelijk in beeld komen maakt onvermijdelijk kwetsbaar.
Als woningcorporatie doen wij ons werk voor de ogen van de maatschappij en dat moet ook. We zijn aanspreekbaar bij omissies. En natuurlijk staat het eenieder vrij zijn of haar hart te luchten op Facebook, Instagram of in een gesprek met een journalist. Politici en journalisten- zeker op lokaal niveau - komen regelmatig op voor mensen die zich niet gehoord voelen. Door onrecht publiekelijk kenbaar te maken, hopen ze dat instituten in beweging komen en (vermeend) onrecht wordt rechtgezet. Beide groepen hebben daarmee een hele belangrijke rol.
Het pakken van die rol komt met een grote verantwoordelijkheid. Onterechte beeldvorming, een verkeerde voorstelling van zaken en ‘meegaan’ in emoties, verontwaardiging en boosheid zonder factchecking is in niemands belang en levert alleen schade op. Toch gebeurt dit nog veel te vaak. Dat is niet alleen pijnlijk voor organisaties en de mensen die daar werken, maar zeker ook voor de betrokken huurders.
Daarom – voor sommigen ten overvloede – mijn dringende verzoek aan partijen die de cruciale maar ook zeer verantwoordelijke taak hebben en pakken om mensen een podium te geven: doe dat altijd zorgvuldig en met beleid. Dat betekent onder andere: met hoor en wederhoor, op een evenwichtige, genuanceerde manier en met oog voor de kwetsbaarheid voor de bewoners.
Het doel moet altijd zijn om te verbinden en niet om te verdelen.
Hedy van den Berk, voorzitter RvB Havensteder
Over de auteur
Mijn naam is Hedy van den Berk, bestuurder bij Havensteder. Ik vertel hier regelmatig over zaken die mij bezig houden. We bevinden ons in een wereld die behoorlijk in beweging is. We hebben een flinke opgave en onze partners en stakeholders verwachten veel van ons. Kortom, we staan niet stil. In deze blogs vertel ik over keuzes die we maken, dilemma’s die we tegen komen of gewoonweg iets leuks.
@HedyvandenBerk
